Sytuacja Polski w tamtych czasach była bardzo specyficzna i rewolucja przebiegała nieco inaczej, niż w pozostałych krajach na świecie. Jej zasięg był bardzo nierównomierny z tego powodu, że państwo było pod trzema zaborami.
Najwcześniej zmiany zaczęły dokonywać się w Królestwie Polskim i na Górnym Śląsku. W okolicach Warszawy i w Łodzi rozwinął się bardzo przemysł włókienniczy, który potem przez dziesiątki lat był wiodącą gałęzią naszej gospodarki.
Górny Śląsk natomiast dominował jako ośrodek przemysłu hutniczego i górniczego. Jego rozwój stawiał go również w czołówce gospodarczej kraju.
Powszechna mechanizacja i automatyzacja była powodem rodzenia się coraz większej liczby zakładów przemysłowych, w których zatrudniano tysiące robotników. Powstała nowa klasa społeczna, klasa robotnicza, która z każdym dniem rosła w siłę.
Zapotrzebowanie na pracę robotników w fabrykach skoncentrowało ich wokół dużych miast i w efekcie przyniosło poszerzenie się miejskich obszarów. Pozostałe tereny kraju rozwijały się wolniej i właściwie stanowiły zaplecze, swoistego rodzaju magazyn dla gospodarek zaborców.
Tam zmiany postępowały wolno i dużo później.
