Firmą polonijną w czasie PRL-u nazywało się wszystkie przedsiębiorstwa, które miały udział kapitału zagranicznego, jednak polskie pochodzenie. Historia takich firm rozpoczyna się w lutym 1976 roku, kiedy to umożliwiono tworzenie przedstawicielstw firm zagranicznych. Właścicielem takiej firmy nie mógł zostać obywatel PRL.
Obywatele PRL mogli jedynie być w nich pracownikami. Władze liczyły, że takie rozwiązanie pomoże polskiej gospodarce i przyczyni się do rozwoju technologicznego w kraju. Z pozoru wszystko wydawało się proste i przyjemne, jednak jak to zazwyczaj bywa, gdy przychodzi do realizacji takiego projektu zaczynają mnożyć się przeciwności.
Utworzenie firmy polonijnej wymagało uzyskania wielu zgód i pozwoleń, dokumentacji wielu spraw i ogromnego zapasu cierpliwości. Chociaż w praktyce utworzenie firmy polonijnej graniczyło z cudem to i tak sama możliwość ich tworzenia była dużym krokiem w przód. Takie pozwolenie ze strony władz pokazywało bowiem, że kraj nie zamyka się wyłącznie w obrębie rodzinnego rynku, ale daje też szanse rynkom zagranicznym.
